برجهای نوری برجهای دوقلو

در پروژه ای در شهر نیویورک، هر ساله به یاد قربانیان یازده سپتامبر در محل برج های دوقلو توسط چراغ هایی دو ستون نور به آسمان  تابانده میشود. از قضا این بزرگداشت در زمان اوج مهاجرت پرندگان در آمریکای شمالی است. این یک فرصت بی همتا است و از سال ۲۰۰۵ هر ساله در زمان سالگرد ۱۱ سپتامبر یک تیم از دانشمندان و داوطلبان دور هم جمع میشوند تا تاثیر شدت بالای نور را در مهاجرت پرندگان مورد مطالعه قرار دهند.

در سال ۲۰۰۸، این گروه شروع به استفاده از رادار و سنسورهای صوتی کردند تا فعالیت پرندگان را در آن محدوده کنترل کنند. طبق مطالعه ای در سال ۲۰۱۰ به نظر میرسید، تعداد بالایی از پرندگان پیرامون محدوده روشنایی به دام افتادند.این گروه توانستند مدیران پروژه یاد بود را قانع کنند تا این چراغ ها را برای ۲۰ دقیقه خاموش کنند و پرندگان را پراکنده کردنند.

 درسال های پس از آن نیز مدیران پروژه یادبود (The Tribute in Light)هنگامی تعداد زیادی پرنده مشاهده میشد، چراغ ها را خاموش میکردند. این فرصتی را ایجاد کرد تا دانشمندان بتوانند رابطه تفاوت روشنی و خاموشی  چراغ ها را در آن محل مطالعه کنند. به این ترتیب دانشمندان  اطلاعات بدست آمده از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۶ را گردآوی کرده تا تفاوت ها را تحلیل کنند. این مطالعات شامل اطلاعات از ۷ سال متوالی (به استثنا ۲ سال که باران میبارید) بود.

طبق مطالعات منتشر شده ی اخیر، “نصب و راه اندازی روشنایی شهری با شدت بالا، مهاجرت پرندگان شبانه را به طور چشمگیری تغییر می دهد” ستون های نور یادبود(The Tribute in Light)به مدت ۲۰ دقیقه در یک زمان و برای ۲۲ بار در شبهای مطالعه بین سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۷ خاموش بودند. مقایسه بین شدت بالای نور و خاموشی به محققان این اجازه را داد که “به صورت مستقیم رفتار پرندگان را در طول دوره های تاریک و روشن نزدیک به هم مقایسه کنند”.

یافته های این مطالعه همان چیزی را نشان میدهد که انجمن بین المللی آسمان تاریک(IDA) در مورد چنین تاسیسات روشنایی پرشدتی در فضای باز میپنداشت. این مساله از پیش ثبت شده است که پرندگان به نورهای روشن جذب میشوند. شدت بالای نورهای ساختگی در طول مسیر مهاجرت، پرندگان را جذب و باعث به هم خوردن مهاجرتشان میشود.

این دقیقا همان چیزی است که محققان در پروژه ستون های نور یادبود(The Tribute in Light) یازده سپتامبر فهمیدند. آنها تراکم پرندگان نزدیک ستون های نور را نسبت به مناطق اطراف، بیش از ۲۰ برابر اندازه گیری کردند. پرندگان مدت زیادی را در داخل مخروط نور صرف میکردند و اغلب آواز میخواندند. این به معنی آن است که آنها انرژی بسیاری مصرف میکردند، ولی هیچ پیشرفتی در مسیر های مهاجرت آنها صورت نمیگرفت. به این ترتیب بعضی از آنها از خستگی مردند، درحالی که بقیه آنها به ساختمان های نزدیک برخورد میکردند.

تاسیسات پروژه ستون های نور(The Tribute in Light) یادبود، منحصر به فرد است و میتواند پرتوهای نور تا ۴ مایل بالای زمین بتاباند. با این حال میتوان نتایج این تحقیقات را به همه نورهای مصنوعی در شب(ALAN) تعمیم داد. عنوان مثال، یکی از مشاهدات کلیدی این مطالعه این است که “حذف کوتاه مدت نورهای مصنوعی در شب (ALAN)تقریبا بلافاصله اثرات مخرب آن را از بین می برد.”

یک مقاله در ” Discover Magazine blog” اشاره کرد: “پروژه ستونهای نور یادبود علاوه بر اینکه یک آزمایش طبیعی منحصر به فرد است، طبق گفته محققان یک درس در پاسخ به مشکل بزرگ آلودگی نور است. اگر طرفداران محیط زیست میتوانند در چنین محیطی همکاری کنند حتمی میتوانند راه حل هایی را برای دیگر محیط ها هم ارایه دهند.” انجمن بین المللی آسمان تاریک (IDA) امیدوار است که این مطالعه در لابی کردن انجمن ها برای جلوگیری از آلودگی نور مفید باشد.

با اینکه برای یادگیری در مورد اثرات نور مصنوعی در شب راه های بسیاری وجود دارد، از نظر انجمن بین المللی آسمان تاریک(IDA) این مطالعه که ثابت می کند فایده محدود کردن زمان روشنایی قابل اثبات است، بسیار اهمیت دارد. خاموش کردن چراغ ها سبب حفاظت از آسمان شب برای پرندگان و سایر موجودات شبانه میشود که این همان چیزیست که ما به دنبال آن هستی.

ترجمه: کیمیا جهانی